എന്നിലൊരു ഊഷരഭൂമി വളരുന്നുണ്ടെന്ന് ഇടയ്ക്ക് കാറ്റ് ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കാറുണ്ട്. ഒരുതുള്ളി ജലമിറ്റിച്ചാല്‍ പോലും വാടിയ മണ്ണിന്‍റെ മണം ഇടനാഴികള്‍ കടന്ന് ഉള്ളില്‍ എവിടെയൊക്കെയോ നിറയും. എന്നില്‍ മഴ നിറയ്ക്കാന്‍ നീ മോഹിക്കുന്നു, പക്ഷേ ഉരുക്കുന്ന മഞ്ഞാണ്, എനിക്കിഷ്ടം. ചെടികളും കാടുമില്ലാതെ മഞ്ഞു മാത്രം. ഈ മഞ്ഞിലാണെന്‍റെ ആത്മാവുറങ്ങുന്നത്., നീ വെറുതേ മഴയിലലിയേണ്ടതുണ്ടോ? പതുക്കെ.. പതുക്കെ എന്‍റെ വിരലുകളില്‍ ഒന്നു തൊടൂ...
നിന്‍റെ ആത്മാവിനെ ഈ വെളുത്ത ഭൂമിയില്‍ എന്നോടൊപ്പം നമുക്ക് മേയാന്‍ വിടാം...
No comments:
Post a Comment