വളരെക്കാലത്തിനു ശേഷം ഇന്നലെയാണു ഞാന്‍ സുഖമായുറങ്ങിയത്. നിനക്കറിയുമല്ലൊ അതിന്‍റെ കാരണം, ഒരുപക്ഷേ എന്നേക്കാള്‍ അധികം എന്നെ മനസ്സിലാക്കിയത് നീയാണല്ലോ. പറയാതെ പോയ ആ പ്രണയം ഇപ്പോഴും നിന്നില്‍ ബാക്കിയുണ്ടോ..... അന്നു നിന്‍റെ വാക്കുകളില്‍ ഞാന്‍ കണ്ടത് എന്നെത്തന്നെയായിരുന്നു,ഒടുവില്‍ വാക്കുകള്‍ പുഴയായി ഒഴുകി കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ നെഞ്ചില്‍ ഒരു സങ്കടക്കടല്‍ കനം വച്ച് കിടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. എന്തിനെന്നറിയാതെ നാളുകളായി വേദനിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന എന്‍റെ മനസ്സ് അന്നാണ്, കുളിര്‍ന്നത്... നീ സുഖമായിരിക്കുന്നല്ലോ.. അതാണെന്‍റെ സന്തോഷവും....
പക്ഷേ നിന്നെ ഞാന്‍ പ്രണയിച്ചിരുന്നോ.... അറിയില്ല... നീ നല്ലൊരു കാമുകനേ അല്ലെന്നായിരുന്നു എന്‍റെ കണ്ടു പിടിത്തം. അതുകൊണ്ടു തന്നെ അതൊരു പ്രണയമായിരുന്നെന്ന് വിശ്വസിക്കാന്‍ ഇപ്പോഴും ഹൃദയം മടിക്കുന്നു, പക്ഷേ പാടാതെ പോയ നിന്‍റെ പാട്ട് ഓര്‍ക്കുമ്പോഴൊക്കെ നെഞിചില്‍ ഒരു മഴ വന്നലയ്ക്കുമായിരുന്നു, ഇപ്പോഴാണ്, നിന്‍റെ പ്രണയം നീ പറഞ്ഞതിനു ശേഷമാണ്, ആ മഴ തോര്‍ന്നത്.. ഇപ്പോള്‍ നനവാര്‍ന്ന ഒരു സുഖം മാത്രം.
നീയറിഞ്ഞില്ലേ, ഞാനിന്ന് ഒരാളെ പ്രണയിക്കുന്നു, നീ ചിരിക്കുന്നുണ്ടാവും പ്രണയിക്കാന്‍ അറിയാത്ത ഞാന്‍..... പക്ഷേ സത്യമാണ്.... നീ മരത്തോപ്പുകള്‍ക്ക് അപ്പുറമിരുന്ന് എന്നും എന്നെ മോഹിപ്പിച്ചിരുന്നു, പക്ഷേ അവന്‍.... എന്‍റെ തൊട്ടരികില്‍ എന്നെ കൈക്കുമ്പിളില്‍ കോരിയെടുത്ത്, താലോലിച്ച്, മൃദുവായി തലോടി ഉറക്കി....
എനിക്കേറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട മഞ്ഞിന്‍റെ താഴ്വരയില്‍ അവനോടൊപ്പം പോയപ്പോഴാണ്, നിന്നെപറ്റി ആദ്യമായി ഞാനവനോടു പറഞ്ഞത്... അവന്‍ വെറൂതേ ഒന്നു ചിരിച്ചു, മെല്ലെ എന്‍റെ മുഖം കൈക്കുമ്പിളില്‍ എടുത്തു, നെറുകയില്‍ ഒരു മുത്തം തന്നു.... മഞ്ഞുന്‍റെ അലുക്കിട്ട മരങ്ങള്‍ ഒരു ചെറുകാറ്റു കൊണ്ടു പോലും ഞങ്ങളെ ശല്യപ്പെടുത്തിയില്ല അപ്പോള്‍, പക്ഷേ നീ ആ സമയം ഒരു ചെറുകാറ്റില്‍ വെറുതേ നടക്കുകയായിരുന്നില്ലേ... വെറുതേ എന്നെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ച്, മരക്കൂട്ടങ്ങള്‍ക്കിപ്പുരമുള്ള എന്നെ കാതോര്‍ത്ത്...
നിനക്കറിയുമോ എന്‍റെ പ്രിയനാണ്, എനിക്ക് പരാശക്തിയെ പരിചയപ്പെടുത്തിയത്, ഞാനറിഞ്ഞ മഞ്ഞിനും പാറക്കൂട്ടങ്ങള്‍ക്കുമപ്പുറം പരാശക്തി ഒരു പ്രകാശമായി എന്നിലുണ്ടെന്നും അവന്‍ പറയുന്നു... ഞാന്‍ ആലീസിനെ പോലെ അദ്ഭുതലോകത്താണ്, ആ പ്രകാശത്തെ ഞാന്‍ തിരിച്ചറിയുന്നതു പോലെ.. ഇപ്പോള്‍ മനസ്സിലാവുന്നുണ്ട്, ഞാനും നീയും അവനുമെല്ലാം ആ പ്രകാശമാണെന്ന്.... അതുകൊണ്ടു തന്നെ നിന്നെ ഞാന്‍ കാണുന്നത് അവനിലൂടെയാണിപ്പോള്‍... അവനെ എന്നിലൂടെയും, അതുകൊണ്ട് ഞനിപ്പോള്‍ ഒറ്റപ്പെറ്റാറില്ല........കാറ്റില്‍ പറന്ന് പറന്ന് മഞ്ഞില്‍ അലിഞ്ഞ് അലിഞ്ഞ്....
പക്ഷേ നിന്നെ ഞാന്‍ പ്രണയിച്ചിരുന്നോ.... അറിയില്ല... നീ നല്ലൊരു കാമുകനേ അല്ലെന്നായിരുന്നു എന്‍റെ കണ്ടു പിടിത്തം. അതുകൊണ്ടു തന്നെ അതൊരു പ്രണയമായിരുന്നെന്ന് വിശ്വസിക്കാന്‍ ഇപ്പോഴും ഹൃദയം മടിക്കുന്നു, പക്ഷേ പാടാതെ പോയ നിന്‍റെ പാട്ട് ഓര്‍ക്കുമ്പോഴൊക്കെ നെഞിചില്‍ ഒരു മഴ വന്നലയ്ക്കുമായിരുന്നു, ഇപ്പോഴാണ്, നിന്‍റെ പ്രണയം നീ പറഞ്ഞതിനു ശേഷമാണ്, ആ മഴ തോര്‍ന്നത്.. ഇപ്പോള്‍ നനവാര്‍ന്ന ഒരു സുഖം മാത്രം.
നീയറിഞ്ഞില്ലേ, ഞാനിന്ന് ഒരാളെ പ്രണയിക്കുന്നു, നീ ചിരിക്കുന്നുണ്ടാവും പ്രണയിക്കാന്‍ അറിയാത്ത ഞാന്‍..... പക്ഷേ സത്യമാണ്.... നീ മരത്തോപ്പുകള്‍ക്ക് അപ്പുറമിരുന്ന് എന്നും എന്നെ മോഹിപ്പിച്ചിരുന്നു, പക്ഷേ അവന്‍.... എന്‍റെ തൊട്ടരികില്‍ എന്നെ കൈക്കുമ്പിളില്‍ കോരിയെടുത്ത്, താലോലിച്ച്, മൃദുവായി തലോടി ഉറക്കി....
എനിക്കേറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട മഞ്ഞിന്‍റെ താഴ്വരയില്‍ അവനോടൊപ്പം പോയപ്പോഴാണ്, നിന്നെപറ്റി ആദ്യമായി ഞാനവനോടു പറഞ്ഞത്... അവന്‍ വെറൂതേ ഒന്നു ചിരിച്ചു, മെല്ലെ എന്‍റെ മുഖം കൈക്കുമ്പിളില്‍ എടുത്തു, നെറുകയില്‍ ഒരു മുത്തം തന്നു.... മഞ്ഞുന്‍റെ അലുക്കിട്ട മരങ്ങള്‍ ഒരു ചെറുകാറ്റു കൊണ്ടു പോലും ഞങ്ങളെ ശല്യപ്പെടുത്തിയില്ല അപ്പോള്‍, പക്ഷേ നീ ആ സമയം ഒരു ചെറുകാറ്റില്‍ വെറുതേ നടക്കുകയായിരുന്നില്ലേ... വെറുതേ എന്നെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ച്, മരക്കൂട്ടങ്ങള്‍ക്കിപ്പുരമുള്ള എന്നെ കാതോര്‍ത്ത്...
നിനക്കറിയുമോ എന്‍റെ പ്രിയനാണ്, എനിക്ക് പരാശക്തിയെ പരിചയപ്പെടുത്തിയത്, ഞാനറിഞ്ഞ മഞ്ഞിനും പാറക്കൂട്ടങ്ങള്‍ക്കുമപ്പുറം പരാശക്തി ഒരു പ്രകാശമായി എന്നിലുണ്ടെന്നും അവന്‍ പറയുന്നു... ഞാന്‍ ആലീസിനെ പോലെ അദ്ഭുതലോകത്താണ്, ആ പ്രകാശത്തെ ഞാന്‍ തിരിച്ചറിയുന്നതു പോലെ.. ഇപ്പോള്‍ മനസ്സിലാവുന്നുണ്ട്, ഞാനും നീയും അവനുമെല്ലാം ആ പ്രകാശമാണെന്ന്.... അതുകൊണ്ടു തന്നെ നിന്നെ ഞാന്‍ കാണുന്നത് അവനിലൂടെയാണിപ്പോള്‍... അവനെ എന്നിലൂടെയും, അതുകൊണ്ട് ഞനിപ്പോള്‍ ഒറ്റപ്പെറ്റാറില്ല........കാറ്റില്‍ പറന്ന് പറന്ന് മഞ്ഞില്‍ അലിഞ്ഞ് അലിഞ്ഞ്....
No comments:
Post a Comment