Tuesday, May 29, 2012

നീ എന്നോട് ക്ഷമിക്കൂ...

എഴുതാതിരിക്കാന്‍ നോക്കി, പറ്റുന്നില്ല.....
വരികളെ നിന്‍റെ ഹൃദയത്തില്‍ ഇടിപ്പിക്കരുതെന്നു തോന്നി, അതിനും കഴിയുന്നില്ല.
പ്രണയം അങ്ങനെയത്രേ, മനസ്സിനപ്പുറം നിന്ന് ഉടലിനെ നിയന്ത്രിക്കും. ആത്മാവിലേയ്ക്ക് സ്വയം പാഞ്ഞടുക്കും.
നീ എന്നോട് ക്ഷമിക്കൂ...
ഞാന്‍ പലപ്പോഴും ഇങ്ങനെ സ്വയമറിയാതെ , ഒരു ഭ്രാന്തിയേ പോലെ....
ഉള്ള്, നിറഞ്ഞ് പൊട്ടാറായി... പലപ്പോഴും മിഴിയരുകില്‍ വരുന്ന നീര്‍ത്തുള്ളി ഉള്ളിലെ ചൂടില്‍ ആവിയായി പ്രകൃതിയിലേയ്ക്ക്...
ചിരികളും ചിന്തകളും മൂടിക്കെട്ടിയ ആകാശം പോലെ നില്‍ക്കുന്ന മനസ്സിനെ തൊടുന്നതേയില്ല. മുഖം മനസ്സിന്‍റെ കണ്ണാടിയെന്നൊക്കെ വരികള്‍ വെറുതേ പിറക്കുന്നു... അര്‍ത്ഥമില്ലാത്ത ജല്‍പ്പനങ്ങള്‍ പോലെ...
നിന്നെ തേടിയലയുന്ന മറ്റൊരുവള്‍ എന്നില്‍ ഉണ്ടായതുകൊണ്ടാവാം ആ വിതുമ്പല്‍ അവള്‍ ഏറ്റു വാങ്ങുന്നുണ്ട്, ഞനിവിടെ സുരക്ഷിതയും.
പക്ഷേ ആത്മാവ് വീര്‍ത്തു നിറഞ്ഞു തുളുമ്പില്ല, ഒറ്റ സ്ഫോടനമേ ഉണ്ടാകൂ. അതിലൊരു പക്ഷേ ഇല്ലാതാകുന്നത് ഞാനാവില്ല... എന്നിലെ നിന്‍റെ പ്രണയിനി....
പക്ഷേ ഉടല്‍ കൊണ്ട് എനിക്കവളോട് കാരുണ്യം, അതിനാല്‍ തന്നെ എന്നിലേയ്ക്കുരുകി മറയുന്ന അവളെ ഞാന്‍ ആര്‍ക്കും വിട്ടു കൊടുക്കില്ല...
പ്രകാശമില്ലാത്ത തണുത്ത തറയില്‍ ഉള്ളില്‍ നിന്നെ നിറച്ച് , മൌനം അണിഞ്ഞ് ഞാന്‍ ഉറങ്ങും... അതിഗാഡ്ഡമായ ഉറക്കം...

1 comment: