ചുവന്ന് കലങ്ങിയൊഴുകുന്ന പുഴയുടെ ഓരത്തെ ആപ്പിള്‍ മരച്ചുവട്ടില്‍ നാം.
പുഴയ്ക്കൊപ്പം നീണ്ട മരത്തോപ്പില്‍ പരസ്പരം , മിണ്ടാതെ നാം...
പാതയെ വെടിപ്പാക്കാന്‍ കളകളെ ദൂരെയെറിഞ്ഞ് വ്യത്യസ്ത വഴികളില്‍ നാം...
എന്നോ ഒരിക്കല്‍ കാണുമെന്നും മിണ്ടുമെന്നുമുള്ള അഹങ്കാരത്തെ നമ്മുടെ ധാര്‍ഷ്ട്യം വിലയ്ക്കെടുത്തുവോ?
അല്ലെങ്കില്‍ എന്തിനു പറയണം എനിക്കു നിന്നോട് ഇഷ്ടമെന്ന്...? എന്നിലേയ്ക്ക് നീ നോക്കുന്നത് ഞാനറിയുന്നുണ്ടല്ലോ.
ചിലപ്പോള്‍ നിനക്കേറെ പ്രിയമുള്ള ആ ചെറിയ ആപ്പിള്‍ മരത്തെ ചാരി നീ നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ നിനക്കു ലഭിയ്ക്കുന്ന സന്ദേശങ്ങളെ നീ അവഗണിക്കാറില്ലല്ലോ, ചില ദൂരക്കാഴ്ച്ചകളില്‍ നീ നല്‍കുന്ന പ്രണയത്തെ എന്‍റെ മിഴികള്‍ മൊഴികള്‍ കൊണ്ട് നോവിക്കാതെ എന്നിലേയ്ക്കു തന്നെ അടുക്കി വയ്ക്കാറുണ്ട്...
എനിക്കു നിന്നോട് ഒന്നും പറയാനില്ല....
മൌനത്തിലൂടെ നമ്മള്‍ പരസ്പരം അറിയുന്നുണ്ടല്ലോ...... അതുമതി...
നമ്മുടെ വഴികള്‍ വിദൂരമായി നീണ്ടു പൊയ്ക്കോട്ടെ... നീ നല്‍കുന്ന നിലയ്ക്കാത്ത നോവു മതി എനിക്ക് സ്വയം നിറയാന്‍...
പുഴയ്ക്കൊപ്പം നീണ്ട മരത്തോപ്പില്‍ പരസ്പരം , മിണ്ടാതെ നാം...
പാതയെ വെടിപ്പാക്കാന്‍ കളകളെ ദൂരെയെറിഞ്ഞ് വ്യത്യസ്ത വഴികളില്‍ നാം...
എന്നോ ഒരിക്കല്‍ കാണുമെന്നും മിണ്ടുമെന്നുമുള്ള അഹങ്കാരത്തെ നമ്മുടെ ധാര്‍ഷ്ട്യം വിലയ്ക്കെടുത്തുവോ?
അല്ലെങ്കില്‍ എന്തിനു പറയണം എനിക്കു നിന്നോട് ഇഷ്ടമെന്ന്...? എന്നിലേയ്ക്ക് നീ നോക്കുന്നത് ഞാനറിയുന്നുണ്ടല്ലോ.
ചിലപ്പോള്‍ നിനക്കേറെ പ്രിയമുള്ള ആ ചെറിയ ആപ്പിള്‍ മരത്തെ ചാരി നീ നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ നിനക്കു ലഭിയ്ക്കുന്ന സന്ദേശങ്ങളെ നീ അവഗണിക്കാറില്ലല്ലോ, ചില ദൂരക്കാഴ്ച്ചകളില്‍ നീ നല്‍കുന്ന പ്രണയത്തെ എന്‍റെ മിഴികള്‍ മൊഴികള്‍ കൊണ്ട് നോവിക്കാതെ എന്നിലേയ്ക്കു തന്നെ അടുക്കി വയ്ക്കാറുണ്ട്...
എനിക്കു നിന്നോട് ഒന്നും പറയാനില്ല....
മൌനത്തിലൂടെ നമ്മള്‍ പരസ്പരം അറിയുന്നുണ്ടല്ലോ...... അതുമതി...
നമ്മുടെ വഴികള്‍ വിദൂരമായി നീണ്ടു പൊയ്ക്കോട്ടെ... നീ നല്‍കുന്ന നിലയ്ക്കാത്ത നോവു മതി എനിക്ക് സ്വയം നിറയാന്‍...
No comments:
Post a Comment