നേര്‍ത്തൊരു മരവിപ്പിലേയ്ക്ക് നീ സ്വയം ഇറങ്ങി നടക്കുന്നു...
ഞാന്‍ മൂഖപടത്തിനുള്ളില്‍ സ്വയമെരിഞ്ഞ് ദിനങ്ങള്‍ കഴിക്കുകയും. എന്‍റെ അസ്ഥിത്വം ലോകത്തിനു മുന്നില്‍ ഉയര്‍ന്നു പറക്കുന്നു. ഉള്ളുരുകുമ്പോഴും മൌനത്തിന്‍റെ മേലാപ്പില്‍ പുത്തന്‍ ജാലകങ്ങള്‍ തുറക്കുകയും ജനാലവിരികളില്‍ വ്യത്യസ്ത വര്‍ണങ്ങളില്‍ നമ്മുടെ പ്രണയം പരക്കുകയും.
മിന്നല്‍പിണരുകളെ പോലെ നിന്‍റെ പ്രണയം, അതിന്‍റെ ചൂടില്‍ എന്‍റെ ഹൃദയം അമര്‍ന്നു പോയിരിക്കുന്നു...
വലിയൊരു ആലസ്യം വന്ന് മൂടുമ്പോള്‍ ഉള്ളുലഞ്ഞ് പുറത്തേയ്ക്കു വന്ന നിശ്വാസത്തിനു പോലും വിരഹത്തിന്‍റെ മരവിപ്പ്.
ഒന്നു മിണ്ടാന്‍ തോന്നാതെ , ചിരിക്കാന്‍ തോന്നാതെ എത്ര ദിനങ്ങളായി സ്വയമുരുകി അലഞ്ഞുതിരിയല്‍ ?
നീ വല്ലാതെ ക്ഷീണിതനായിരിക്കുന്നു, പക്ഷേ നിന്നില്‍ നിന്നൊഴുകുന്ന പ്രകാശം എന്നില്‍ നിറഞ്ഞ് സ്വയമൊരു വെളിച്ചമായി ഞാന്‍ പ്രപഞ്ചത്തില്‍ നിറയുന്നു...
നമ്മള്‍ നടക്കുന്ന ദൂരങ്ങളില്‍ ഇരുട്ട് പതിയിരുപ്പുണ്ടത്രേ, നമ്മുടെ പ്രണയത്തിന്‍റെ പ്രകാശം ഒരു ഇരുണ്ട കോണിലെത്തി കെട്ടു പോകാനുള്ളതല്ലെന്ന് നിനക്കറിയില്ലേ?
നിന്‍റെ തുടിപ്പ് എന്‍റെ ഹൃദയത്തിലുണ്ട്... അതവിടെ മര്‍മരങ്ങളുയര്‍ത്തി പിടഞ്ഞു തീരട്ടെ...
ഞാന്‍ മൂഖപടത്തിനുള്ളില്‍ സ്വയമെരിഞ്ഞ് ദിനങ്ങള്‍ കഴിക്കുകയും. എന്‍റെ അസ്ഥിത്വം ലോകത്തിനു മുന്നില്‍ ഉയര്‍ന്നു പറക്കുന്നു. ഉള്ളുരുകുമ്പോഴും മൌനത്തിന്‍റെ മേലാപ്പില്‍ പുത്തന്‍ ജാലകങ്ങള്‍ തുറക്കുകയും ജനാലവിരികളില്‍ വ്യത്യസ്ത വര്‍ണങ്ങളില്‍ നമ്മുടെ പ്രണയം പരക്കുകയും.
മിന്നല്‍പിണരുകളെ പോലെ നിന്‍റെ പ്രണയം, അതിന്‍റെ ചൂടില്‍ എന്‍റെ ഹൃദയം അമര്‍ന്നു പോയിരിക്കുന്നു...
വലിയൊരു ആലസ്യം വന്ന് മൂടുമ്പോള്‍ ഉള്ളുലഞ്ഞ് പുറത്തേയ്ക്കു വന്ന നിശ്വാസത്തിനു പോലും വിരഹത്തിന്‍റെ മരവിപ്പ്.
ഒന്നു മിണ്ടാന്‍ തോന്നാതെ , ചിരിക്കാന്‍ തോന്നാതെ എത്ര ദിനങ്ങളായി സ്വയമുരുകി അലഞ്ഞുതിരിയല്‍ ?
നീ വല്ലാതെ ക്ഷീണിതനായിരിക്കുന്നു, പക്ഷേ നിന്നില്‍ നിന്നൊഴുകുന്ന പ്രകാശം എന്നില്‍ നിറഞ്ഞ് സ്വയമൊരു വെളിച്ചമായി ഞാന്‍ പ്രപഞ്ചത്തില്‍ നിറയുന്നു...
നമ്മള്‍ നടക്കുന്ന ദൂരങ്ങളില്‍ ഇരുട്ട് പതിയിരുപ്പുണ്ടത്രേ, നമ്മുടെ പ്രണയത്തിന്‍റെ പ്രകാശം ഒരു ഇരുണ്ട കോണിലെത്തി കെട്ടു പോകാനുള്ളതല്ലെന്ന് നിനക്കറിയില്ലേ?
നിന്‍റെ തുടിപ്പ് എന്‍റെ ഹൃദയത്തിലുണ്ട്... അതവിടെ മര്‍മരങ്ങളുയര്‍ത്തി പിടഞ്ഞു തീരട്ടെ...
No comments:
Post a Comment