ഞാനൊരു ചിത്രം വരച്ചു. പക്ഷേ എനിക്കു പുറകില്‍ ആരോ നാട്ടിയ കണ്ണാടിയിലൂടെ എന്‍റെ മനസ്സ് നീ വായിച്ചു. ഒരു ബിന്ദുവില്‍ എങ്ങനെ കടലിനെ ഒതുക്കാമെന്ന് നീയാണെനിക്ക് കാട്ടിത്തന്നത്, അതുകൊണ്ടാവാം എന്‍റെ ചിത്രത്തില്‍ ആ കടലിന്‍റെ തിര മാത്രമേയുള്ളൂ. നിനക്കപ്പുറം ഉയര്‍ന്നു നില്‍ക്കുന്ന മിനാരങ്ങള്‍, അങ്ങു ദൂരെയെങ്കിലും ആകാശത്തെ തൊട്ടു കൊണ്ട് കണ്ണില്‍ നിറയെ സ്നേഹത്തിന്‍റെ അപ്പവും വീഞ്ഞുമായി ഒരിടയന്‍, അവന്‍ എനിക്കായി കൈകള്‍ നീട്ടുന്നു. മെല്ലെ ആ കൈകളില്‍ സ്പര്‍ശിച്ചപ്പോള്‍ ഒരു തണുപ്പ് ഉടലിനെ കടന്ന് ബോധത്തെ കടന്ന് എവിടെയോ ...
കണ്ണിനെ മൂടിയ നീര്‍ത്തുള്ളി വറ്റിയപ്പോള്‍ എനിക്ക് കാണാം മിഴികളില്‍ അപാര സ്നേഹവുമായി നീയായിരുന്നു എന്നെ നോക്കി നിന്നിരുന്നതെന്ന്.....
പക്ഷേ നിനക്ക് ആ പഴയ ആട്ടിടയന്‍റെ ഛായ. വസ്ത്രങ്ങള്‍ പുതിയതെങ്കിലും അതേ നിറം... അവന്‍ നീയായി പരിണമിച്ചതോ അതോ എന്‍റെ ബോധത്തെ കീഴ്പ്പെടുത്തി നീ തന്നെ ഞാനായതോ..........
കണ്ണിനെ മൂടിയ നീര്‍ത്തുള്ളി വറ്റിയപ്പോള്‍ എനിക്ക് കാണാം മിഴികളില്‍ അപാര സ്നേഹവുമായി നീയായിരുന്നു എന്നെ നോക്കി നിന്നിരുന്നതെന്ന്.....
പക്ഷേ നിനക്ക് ആ പഴയ ആട്ടിടയന്‍റെ ഛായ. വസ്ത്രങ്ങള്‍ പുതിയതെങ്കിലും അതേ നിറം... അവന്‍ നീയായി പരിണമിച്ചതോ അതോ എന്‍റെ ബോധത്തെ കീഴ്പ്പെടുത്തി നീ തന്നെ ഞാനായതോ..........
No comments:
Post a Comment