അണയാത്ത നിലവിളക്കിന്, ഇന്ന് ഏറെ പ്രകാശമുണ്ടെന്നു തോന്നി, വല്ലാതെ ആഴത്തില്‍ ഒരു നാളം തിളയ്ക്കുമ്പോള്‍ അതെന്‍റെ ഹൃദയമോ എന്ന് തോന്നിപ്പോകുന്നു. ഒന്നില്‍ നിന്ന് മറ്റൊന്നിലേയ്ക്കുള്ള പ്രയാണമാണ്, പ്രണയമെന്ന് കാറ്റു മൊഴിയുമ്പോഴും എന്‍റെ കാത്തിരിപ്പൊടുങ്ങുന്നില്ല. എന്‍റെ യാത്രകള്‍ പലതും അങ്ങനെയാണ്, അത്യാര്‍ത്തിയില്‍ തുടങ്ങി വയ്ക്കും, ഒടുവില്‍ പാതി വഴിയില്‍ തുടക്കവും ഒടുക്കവും നഷ്ടപ്പെട്ടവളെ പോലെ നിന്ന് തേങ്ങും.
ആത്മാവിനെ തേടിയുള്ള എന്‍റെ അന്വേഷണവും അങ്ങനെയായിരുന്നു, ഞാനീശ്വരനാണെന്നും എന്നില്‍ പ്രപഞ്ചം ഉറങ്ങുന്നുവെന്നും ഗുരുമുഖം പറഞ്ഞു തന്നു. പിന്നെയും അറിയാന്‍ എന്തൊക്കെയോ ബാക്കി..... യാത്രയില്‍ മനസ്സിലായി തേടിയത് പലതും എന്നിലുള്ളതു തന്നെ, ഈശ്വരന്‍ പ്രണയമെന്ന് എന്നിലിരുന്ന് ആരോ പറഞ്ഞു.... അത് നീയായിരുന്നുവല്ലോ..... നിന്നോടുള്ള പ്രണയത്തില്‍ ഓരോ നിമിഷവും ഞാന്‍ ഉരുകി ചേരവേ ഈ ലോകം എന്നിലേയ്ക്കൊതുങ്ങും പോലെ... അവിടെ മരങ്ങളില്ല, പൂക്കളില്ല, മനുഷ്യരില്ല, കറങ്ങുന്ന ഭൂമിയില്ല, എന്‍റെ മുന്നില്‍ ഇപ്പോള്‍ ഉള്ളത് ആഴത്തില്‍ എന്നെ നോക്കുന്ന നിന്‍റെ രണ്ടു കണ്ണുകള്‍ മാത്രം. അതിനുള്ളില്‍ എന്നെ തന്നെ തിരയുന്ന ഞാനും... നീയാണെനിക്ക് ഈശ്വരനെ പരിചയപ്പെടുത്തിയത്..... പ്രണയം എന്നിലേയ്ക്കിറ്റിച്ചത്...
ഇപ്പോള്‍ ഞാനറിയുന്നു, നീയെന്നാല്‍ ഞാനെന്ന്........ വെറുതേ കാട്ടിലും പൂക്കളിലും നിന്നെ തിരയേണ്ടതില്ലെന്നും.... എന്‍റെയുള്ളില്‍ നീ നിറഞ്ഞു കത്തുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ എന്നെ തന്നെ നോക്കിയിരിക്കുന്നു.......... എന്നില്‍ നീയുണ്ട്.... പ്രണയമെന്ന ഈശ്വരനുണ്ട്....
No comments:
Post a Comment